Kolegiata Radzymińska

Parafia radzymińska powstała w 1473 roku. Kościół klasycystyczny wzniesiono w latach 1773-1780. Budowę świątyni ufundowała księżna Eleonora Czartoryska. Była to budowla murowana, jednonawowa, dekorowana trójkątnym szczytem. Kościół przebudowano i powiększono w latach 1897-1919 wg projektu Konstantego Wojciechowskiego. Obiekt został powiększony o nawy boczne. Dobudowano prezbiterium, kaplice i zakrystię. Fasada została wzbogacona dwiema wysokimi wieżami.  Konsekracji kościoła dokonał biskup płocki Michał Poniatowski przy współudziale biskupa Adama Naruszewicza. W latach 1897-1919 ks. Kanonik Teofil Kozłowski dobudował dwie boczne nawy i dwie wieże.

W czasie II Wojny Światowej wycofujący się hitlerowcy podminowali i wysadzili w powietrze fronton kościoła wraz z wieżami. Zaraz po wojnie odbudowano fasadę świątyni, a w 1973r., dwie wieże.

W kościele zachowało się wiele cennych detali i wyposażenie sprzed wieków. Do najcenniejszych należy ołtarz główny oraz prospekt organowy. Warto zwrócić uwagę na XVIII wieczne obrazy: "Św. Roch", "Św. Elżbieta pod krzyżem", "Św. Rodzina z Janem Chrzcicielem", barokowe rzeźby św. Jana Nepomucena, św. Kingi i Chrystusa Ukrzyżowanego.

W dniu 25 marca 1993 roku ksiądz Biskup Kazimierz Romaniuk – ordynariusz diecezji warszawsko-praskiej podniósł radzymińską świątynię do godności Kolegiaty.